Ο συγγραφέας παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του γιατρού Μαρίνου Χιόνη από την Κεφαλλονιά. Περιγράφει τον βίο του, που είναι η αληθινή ιστορία ενός παιδιού που ορφάνεψε από μητέρα στα δύο του χρόνια και ένιωσε την έλλειψη του πατέρα στα τρία του, μεγαλώνοντας με την αδερφή του στην οικογένεια του παππού του.

Στα πέτρινα χρόνια της ζωής του, ύστερα από σκληρή δουλειά, κατάφερε να υποτάξει αυτό που λένε θεά Τύχη, να χαράξει τον δικό του δρόμο και να δημιουργήσει τη δική του "τύχη" όπως ο ίδιος την ονειρεύτηκε.

Ο Μαρίνος Χιόνης, που από μικρός ήταν ανήσυχος, αντιπροσωπεύει το ατίθασο πνεύμα της κεφαλοννίτικης ράτσας, τον άνθρωπο με στόχους, με θάρρος και αποφασιστικότητα, την τάση για περιπέτεια και κατάκτηση του αγνώστου. Όταν ήταν έφηβος, είχε μάθει να μη φοβάται τη δουλειά. Εργαζόταν στα κτήματα κάνοντας όλες τις γεωργικές εργασίες, έβοσκε τα πρόβατα και συγχρόνως σπούδαζε στο Γυμνάσιο Αργοστολίου κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετανάστευσε στις ΗΠΑ για μετεκπαίδευση, παίρνοντας ειδικότητα στην οφθαλμολογία. Έγινε πρωτοπόρος στη μικροχειρουργική του οφθαλμού, χαρίζοντας στους ασθενείς του την όρασή τους.

Πέτυχε να δημιουργήσει μια ωραία οικογένεια, να γίνει ένας καταξιωμένος επιστήμονας, κάνοντας υπερήφανους τόσο τους οικείους του όσο και τον Ελληνισμό της Διασποράς. Με τις δωρεές και το φιλανθρωπικό του έργο στα διάφορα νοσοκομεία της Ελλάδος χάρισε φως σε χιλιάδες ανήμπορους ασθενείς.

Τελικά, το ορφανό παιδί, ο μικρός Μαρίνος, πέτυχε να γίνει ο γιατρός Μαρίνος Χιόνης, να φτάσει εκεί ψηλά που στόχευσε, χωρίς να κάνει το χρήμα σκοπό, αλλά μέσο.

Κατάφερε να τηρήσει στο απόλυτο τον όρκο του Ιπποκράτη, ν\' απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο, να κάνει την προσφορά του πιστεύω και να χαίρει εκτιμήσεως από τους συνανθρώπους του.

Η σπουδαιότητα επιτυχία του ήταν ότι παρέμεινε "Άνθρωπος", για να σκορπίζει απλόχερα την αγάπη του και το χαμόγελό του.